- καλαΐτης
- Ορυκτό αποτελούμενο από χαλκό και αργίλιο με χημικό τύπο CuAl6(PO4)4(OH)8.4H2O. Κρυσταλλώνεται στο τρικλινές σύστημα, σχηματίζοντας ατελείς κρυστάλλους ισόμορφους με τον χαλκοπυρίτη. Σχηματίζεται συνήθως εντός ρωγμών εκρηξιγενών πετρωμάτων, χαλαζιακών σχιστολίθων και ψαμμιτών. Η σκληρότητά του στην ορυκτολογική κλίμακα είναι 6 και το ειδικό του βάρος 2,7 gr/cm3. Έχει πράσινο έως μπλε χρώμα, ανάλογα με την περιεκτικότητά του σε χαλκό και σίδηρο. Ο κ. χρησιμοποιείται ως διακοσμητική πέτρα. Στην Ανατολή χάραζαν ρητά του Κορανίου με χρυσά γράμματα πάνω σε επίπεδες επιφάνειές του. Απαντάται στο Ιράν, στη χερσόνησο του Σινά, στην Καλιφόρνια και στο Μεξικό.
Dictionary of Greek. 2013.